1396/9/16، 07:12 عصر
حسینخانی سال ۱۳۰۴ شمسی در خرم آباد به دنیا آمد. در نوجوانی اصول کمانچه نوازی را نزد همت علی سالم آموخت و با ممارست و پشتکار در مدتی کوتاه به یکی از سرشناسان موسیقی لری مبدل شد. او ردیفهای ایرانی را آموخته و صدایی خوش داشت. او همواره از کمانچهٔ دست ساز خود که سیمهای آن نوعی سیم فنری بود و برای انتقال برق یا تلفن به کار میرفت؛ را استفاده میکرد. او در کمانچهٔ کشی شیوهٔ خود را داشت. حرکت انگشتها و آمدن تا پشت خرک و برگشت(پوزسیون)استادانه و رعایت فاصلهها پارهای از مهارتهای او در خوش نوازی بود. درست نوازی با کمان یا آرشه کوتاه و کمانچهٔ سه سیم و کاسهٔ پشت باز و بداهه نوازیهای گرم و پراحساس از ویژگیهای هنر او بود.
وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سالهای بحرانی و پررنجی را گذارند. وی در سالهای پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهههای پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانههایی زد که بازتاب همهٔ فراز و فرودهای زندگیش است
از آثار او میتوان به ترانههای:نفت ایران باید ملی گردد، درخت نارون، زی تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقامهای علیدوستی اشاره کرد.
وی به دلیل بیماری روحی و روانی که در اثر حساسیت شدید به آن دچار شده بود سالهای بحرانی و پررنجی را گذارند. وی در سالهای پایانی عمر از همه کس و همه چیز گریزان بود. دهههای پایانی عمرش دوران شیدایی و خاموشی ظاهری او بود و در همین دوران دست به ساخت ترانههایی زد که بازتاب همهٔ فراز و فرودهای زندگیش است
از آثار او میتوان به ترانههای:نفت ایران باید ملی گردد، درخت نارون، زی تر بیا، و خواندن ابیاتی در مقامهای علیدوستی اشاره کرد.