1396/9/17، 08:28 عصر
شوبرت (1828-1797): نابغه خلاق بدون زرق و برق، که نبوغش در مدت عمر خیلی کوتاهش نادیده گرفته شد. سال ها او را به عنوان آهنگساز پیش پا افتاده که تنها به تقلید از بتهوون می پردازد، نادیده گرفتند. اما هنگامی که سمفنی ها، سونات ها، کوارتت ها و کارهای آوازی شوبرت شناخته شد، مردم نبوغ او را که در حد یک گنجینه یکتا بود، کشف کردند. او نیز مانند موتزارت در جوانی در گذشت. سبک آهنگ های شوبرت، به خصوص در میان مردم عامی، تحسین بسیاری را برانگیخت. به همین دلیل در آن زمان شب نشینی هایی به نام schuber tiad برگزار می شدند که در آن معمولا آخرین اثر آوازی او را می خوانند. شوبرت ارکستراسیون دو موومان اول آن را کامل کرد و قسمت موومان سوم را خیلی کوتاه در پارتیتور آن نوشت، پیش از آن که به قطعه سولوی پیانواش، فانتزی« ولگرد» بپردازد و دیگر هیچ وقت روی سمفونی« ناتمام» کار نکرد. بررسی های امروزی نشان می دهد که او از علائم بیماری "سیفلیس" رنج می برد. سال آخر عمر او اوج کارش نیز بود. متاُسفانه بیماری او دقیقاً همزمان با شروع کارش روی سمفونی«ناتمام» آغاز شد.