1396/9/17، 08:30 عصر
بتهوون (1828-1770) : نابغه ای که سمفونی و سونات را به سمت موسیقی درام پر از احساسات متلاطم برد. بیشک بتهوون تاثیر گذارترین فرد در تاریخ موسیقی بود. او مرزهای موسیقی را دوباره تعیین کرد: قطعه ها می توانند بلندتر شوند و محتوای احساسی آن ها نیز گسترده و قدرتمندتر شود. زمانی که او تنها30 سال داشت به تنهایی سبک کلاسیک موتزارت و هایدن را به سمت سبکی انقلابی برد. هنوز هم بیشتر آهنگسازان هنگام خلق سمفونی و سونات یا کوارتت زهی، تحت تاثیر حضور حیرت انگیز او قرار می گیرند. تقریباً در همه آثار بتهوون چیزی بدیع و یا غیر منتظره وجود دارد. او در سال 1801 نامه ای خطاب به کوه ها نوشت: « من، یک موسیقیدان چگونه می توانم به مردم بگویم ناشنوا هستم؟ می خواهم سرنوشت را زیر پا بگذارم. حتی اگر در آن زمان غمگین ترین مخلوق باشم. من فقط در موسیقی زنده ام» بتهوون هیچ گاه ازدواج نکرد به این دلیل بود که خیلی هم در این زمینه تلاش نکرد، البته ما می دانیم او یک « معشوق ابدی» محرمانه داشت. یکی از نامه هایی که بعد از مرگش به او نوشته بود، در یکی از کشوهای مخفی میزش پیدا شد. در نامه نوشته بود:« فرشته من، فقط چند کلمه برای امروز با قلم برایم بنویس». اما چه چیز او را در آهنگسازی به مقام اول رساند؟ حتی خود بتهوون هم این را نمی دانست. دقیق ترین توضیحی که بتهوون در باره کارش داد، چنین بود:«ایده هایم را به صورت آهنگ می نوشتم، تُن هایی که باز هم به صدا در خواهند آمد و در نهایت پشت سر هم، به صورت نت قرار می گیرند».