1396/5/30، 11:02 عصر
تغييرات رنگ پوست باعث ايجاد مشكلات روحي و اجتماعي در افراد شده و به خصوص در كساني كه به دليل نوع شغل خود تماس چهره به چهره و مستمر دارند ميتواند موجب افسردگي يا تاثير گذاري بر فعاليت فرد شود.از اين رو شناخت علل اين اختلالات رنگدانه اي و درمان صحيح آنها بسيار مهم است و گاه درمانهاي ناصحيح ميتواند مشكل بيمار را زيادتر كند.درمان بيمار بايستي با توجه به علت بيماري ،شدت بيماري،شغل و شرايط اجتماعي و محيطي بيمار انجام شود.
از طرف ديگر بايستي بيمار اطلاعات صحيحي از بيماري خود، روش درمان، طول مدت درمان و مراقبتهاي بعدي داشته باشد. تغييرات رنگ پوست به دو صورت است : يكي پر رنگي يا لك تيره صورت و دوم كم رنگي يا سفيد شدن صورت . در لك هاي تيره پوست افزايش در پيگمان ملانين يا افزايش سلولهاي رنگدانه ساز ديده ميشود .
عوامل مختلفي مي توانند روي ميزان و كيفيت رنگدانه ها و سلولهاي رنگدانه ساز تاثير گذاشته و باعث تغيير رنگ پوست و ايجاد لك هاي تيره صورت شوند كه عبارتند از :بيماريها و اختلالات ارثي و ژنتيكي، بيماريهاي سوخت و ساز سلولي ،بيماريهاي هورموني ،بيماريهاي التهابي،عفونت هاي موضعي پوست ، عوامل شيميا يي، دارو ها ،علل تغذيه اي شامل كمبود ويتامين ها و سوء تغذيه و بالا خره بدخيمي هاي پوستي.
رنگ طبيعي پوست به سه عامل ،هموگلبين ،كاروتنوئيد و پيگمان ملانين بستگي دارد ،كه عامل سوم عامل اصلي تعيين كننده رنگ پوست است و اختلافات نژادي و جغرافيايي در رنگ پوست مربوط به اين رنگدانه است . تغييرات رنگ پوست در افراد به دو صورت است :
1- رنگ پوست ذاتي كه عبارت است از ميزاني از پيگمانتاسيون ملانين كه به صورت ژنتيكي تعيين شده و در غياب هرگونه تماس با نورخورشيد يا تاثيرات ديگر وجود دارد.
2- رنگ پوست اكتسابي كه در نتيجه تماس با نور آفتاب ايجاد مي شود .افزايش رنگ پوست همچنين ممكن است به علت هورمونال باشد همانند حاملگي و يا در بعضي بيماريها مثل ملاسما و آديسون كه در اثر هر دو عامل يعني تداخل بين عوامل هورمونال و نور آفتاب بوجود مي آيد.
سلولهاي حاوي رنگدانه هاي پوست در نقاط مختلف بدن تراكم متفاوتي دارند ولي بيشتر در صورت و ژنيتال ديده شده و تعداد آنها در نقاط در معرض نور 2 برابر نقاط پوشيده است. عمل اصلي ملانين در انسان حفاظت از لايه هاي تحتاني پوست عليه نور خورشيد و جذب سلولهاي تخريب شده است .
از طرف ديگر پررنگي يا سياه بودن پوست ممكن است در مواردي مفيد نباشد. مثلا سياهپوستان 30 درصد بيشتراز سفيدپوستان از آفتاب گرما در يافت كرده و اين گرما با تعريق بيشتر خنثي مي شود در حالي كه در آب و هواي سرد ،پوست هاي روشن گرماي كمتري از طريق تابش از دست مي دهند. عيب ديگر پيگمانتاسيون يا پر رنگي پوست ممانعت از ساخت ويتامين D است.
به طوري كه در نواحي فقير نشين اطفال سياه پوست بيشتر از سفيد ها مستعد به ريكتز يا كمبود ويتامين D هستند،البته با توجه به اين واقعيت كه در سياه پوستان مقاومت بيشتري نسبت به مالاريا ،بيماريهاي پارازيتي وبيماريهاي عفوني علي رغم اشعه آفتاب شديد و سوء تغذيه وجود دارد ،به نظر مي رسد تيرگي پوست يك پديده ثانوي در ازدياد ذاتي ايمني طبيعي در آنها است .
فاكتورهاي ژنتيكي نقش اوليه و اصلي را در تعيين درجه رنگ طبيعي پوست و پاسخ به اشعه آفتاب بازي مي كنند.اختلافات نژادي بيشتر در شكل رنگدانه اي پوست است .
در موقع تماس با نور آفتاب دو نوع تيرگي پوست در انسان اتفاق مي افتد :
1- تيرگي فوري پوست كه بيشتر در افراد سبزه بوجودآمده و موقتي است و هما نگونه كه بسرعت ايجاد ميشود به زودي هم ناپديد مي شود.
2- افزايش تيرگي پوست متعاقب قرمزي پوست كه 48تا72 ساعت پس از در معرض نور آفتاب قرار گرفتن به وجودمي آيد بسته به واكنش پوست به نور آفتاب شش نوع پوست وجود دارد .
پوست نوع يك و دو مربوط به پوست نژاد اروپايي كه پوست بسيار روشن و چشم هاي آبي بوده كه اين افراد در مقابل آفتاب به هيچ وجه برنزه نمي شوند و پوست سوختگي سريع پيدا مي كنند .
پوست نوع سوم و چهارم افراد سبزه و آسيايي كه در مقابل آفتاب برنزه شده و سوختگي كم يا متوسط است و پوست نوع پنجم و ششم كه به طور عميق پيگمانته و معمولا در مقابل آفتاب مقاوم هستند .
منبع : دکتر مریم ملکی
اطلاعات بیشتر دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.