1396/9/4، 01:25 عصر
استاد پشنگ کامکار در سال ۱۳۳۰ در شهر سنندج متولد شد. در خانوادهای هنرمند و هنردوست که همینک سررشته قسمت مهمی از موسیقی ایرانی در دستان پرتوان آنان قرار دارد.
با سعی و تلاش فراوان و با عشقی بزرگ کتاب دستور سنتور نواخته شد و سپس کار بر روی ردیفهای استاد صبا آغاز گزدید. در سال ۱۳۴۸ بود که استاد پشنگ کامکار تدریس سنتور را در کلاسهای آزاد هنری پدر آغاز کرد. در این کلاسها پشنگ کامکار دستور سنتور استاد فرامرز پایور و ردیفهای استاد صبا را تدریس میکردند.
پدر خانواده ، حسن کامکار، جزءمعدود هنرمندانی بود که که راه صعب و دشوار هنر جدی را پیش گرفته بود. در عین حالی که رئیس موسیقی نظام سنندج بود، در هنرستانی آزاد به تدریس ویولن (که ساز اصلی وی بود و آن را به شیوه فاخر و استوار ستاره پرفروغ هنر ایران ابوالحسن صبا مینواخت) و سایر سازهای ایرانی نظیر کمانچه و تار و… میپرداخت و از این راه خدمتی به جامعه هنری ایران نمود که وی را برای همیشه در یادها و دلها جاودانه کرد.
در چنین خانوادهای پشنگ کامکار بالیدن گرفت و گوش جانش با بهترین و زیباترین نغمات موسیقی آشنا شد. در اوایل نوجوانی (۱۲ سالگی) با راهنمائیهای برادر بزرگتر، هوشنگ، فراگیری ساز سنتور را آغاز کرد. تنها منابع موجود برای پشنگ نوجوان علاوه بر راهنماییهای پدر و برادر کتاب تازه منتشر شده استاد فرامرز پایور بود. کتابی که نام دستور سنتور را بر پیشانی داست و یکی دو سالی از انتشار آن میگذشت.
بزرگان سنتور نواز ساکن تهران بودند و پشنگ نوجوان در سنندج. بعد مسافت و سختی سفر در آن دوره باعث شد که هنرمند نوجوان از محضر اساتیدی چون فرامرز پایور، رضا ورزنده و … دور بماند.
در آغاز راه کوهی از مشکلات در مقابل وی خودنمایی میکرد و تنها سلاح وی نبوغ واستعداد ذاتی بود که به اندازه کافی در ذات او به ودیعه نهاده شده بود. مسلما میتوانید مجسم کنید این گونه تلاشها متضمن چه مشکلاتی است و برای ادامه راه به چه پشتکار و جدیتی نیاز است.
حدود ۲ سال بعد از آن تاریخ استاد فرامرز پایور کنسرتی را در سنندج ترتیب میدهند. آنجا بود که پشنگ کامکار برای اولین بار فیگور و استیل یک نوازنده حرفهای سنتور را میبیند و متوجه اشکالاتی در فیگور و حالت نوازندگی خود میگردد. خود در این باره میگویند:«… دو یا سه سال مضراب را اشتباه میگرفتم. تا این که استاد پایور به همراهی خانم خاطره پروانه برای اجرای کنسرت به سندج آمدند. در سالن کنسرت از دور حرکات دست استاد پایور را نگاه می کردم و متوجه اشکالات دست خودم میشدم. متوجه شدم که مضراب را باید با کمک مچ حرکت داد نه انگشتان …».
با سعی و تلاش فراوان و با عشقی بزرگ کتاب دستور سنتور نواخته شد و سپس کار بر روی ردیفهای استاد صبا آغاز گزدید. در سال ۱۳۴۸ بود که استاد پشنگ کامکار تدریس سنتور را در کلاسهای آزاد هنری پدر آغاز کرد. در این کلاسها پشنگ کامکار دستور سنتور استاد فرامرز پایور و ردیفهای استاد صبا را تدریس میکردند.