1396/9/16، 05:58 عصر
بانو ارفع اطرائی مؤلف و پژوهشگر برجستهٔ موسیقی ملی ایران و نخستین بانوی مدرس و نوازندهٔ حرفهای سنتور است
بانو ارفع اطرائی متولد ۸ تیرماه ۱۳۲۰ خورشیدی در تهران است. وی در سال ۳۸–۱۳۳۷ تحصیلات آکادمیک خود را در سومین دوره هنرستان عالی موسیقی با موفقیت به پایان رسانید. وی از شاگردان ممتاز و مورد تأیید اساتید بنامی چون حسین صبا، و فرامرز پایور است.
بانو اطرائی از معدود هنرمندانی است که دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. وی در زمینهٔ معرفی و شناساندن ارزشهای موسیقی اصیل ایرانی خصوصاً ردیفها و دستگاههای موسیقی ملی و سنتور نوازی معاصر و همچنین آثار و اندیشههای بزرگانی چون پایور و صبا سالها تلاش نموده و تالیفات و مجموعه آثار ارزشمندی را به جامعه موسیقی کشور تقدیم داشته است.
کتب ارزندهٔ این بانوی فرهیخته عبارتند از:
وی سفرهای متعددی به جهت اجرای کنسرت و شناساندن ظرافتها و ارزشهای موسیقی اصیل ایران به کشورهای: پاکستان (۱۳۳۹), ایتالیا (۱۳۴۲), افغانستان (۱۳۴۸), ترکیه (۱۳۴۹), بحرین (۱۳۵۱), آمریکا (۱۳۵۴), عراق (۱۳۵۴), کرواسی (۱۳۷۳), بوسنی و هرزگوین (سارایوو) (۱۳۷۳), و کویت (۱۳۸۶) داشته است.
مقالات ارزندهٔ ایشان پیرامون شناساندن اندیشه و آثار استاد فرامرز پایور به عموم مردم خصوصاً هنرجویان موسیقی ملی و تکنوازان سنتور میراثی است بهغایت گرانبها برای نسل حاضر و آینده. وی هم اکنون مشغول تدریس مستمر ساز سنتور است و تا کنون شاگردان ممتاز بسیاری را به جماعتٔ موسیقی ملی ایران معرفی نموده است.
بانو ارفع اطرائی متولد ۸ تیرماه ۱۳۲۰ خورشیدی در تهران است. وی در سال ۳۸–۱۳۳۷ تحصیلات آکادمیک خود را در سومین دوره هنرستان عالی موسیقی با موفقیت به پایان رسانید. وی از شاگردان ممتاز و مورد تأیید اساتید بنامی چون حسین صبا، و فرامرز پایور است.
بانو اطرائی از معدود هنرمندانی است که دارای مدرک درجه یک هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. وی در زمینهٔ معرفی و شناساندن ارزشهای موسیقی اصیل ایرانی خصوصاً ردیفها و دستگاههای موسیقی ملی و سنتور نوازی معاصر و همچنین آثار و اندیشههای بزرگانی چون پایور و صبا سالها تلاش نموده و تالیفات و مجموعه آثار ارزشمندی را به جامعه موسیقی کشور تقدیم داشته است.
کتب ارزندهٔ این بانوی فرهیخته عبارتند از:
- ۱. فرهنگ موسیقی ایران (۱۳۶۰)
- ۲. سنتور و ناظمی (۱۳۶۳)
- ۳. دوازده مقام موسیقی ملی ایران(۱۳۶۹)
- ۴. زندگی و آثار حبیب سماعی (۱۳۷۱)
- ۵. بوی جوی مولیان (۱۳۸۱)
- ۶. ویرایش خودآموز سنتور حسین صبا (۱۳۸۱)
- ۷. هفت دستگاه و پنج آواز موسیقی ایرانی (۱۳۸۱)
- ۸. آثار و معارف پایور (۱۳۸۹)
وی سفرهای متعددی به جهت اجرای کنسرت و شناساندن ظرافتها و ارزشهای موسیقی اصیل ایران به کشورهای: پاکستان (۱۳۳۹), ایتالیا (۱۳۴۲), افغانستان (۱۳۴۸), ترکیه (۱۳۴۹), بحرین (۱۳۵۱), آمریکا (۱۳۵۴), عراق (۱۳۵۴), کرواسی (۱۳۷۳), بوسنی و هرزگوین (سارایوو) (۱۳۷۳), و کویت (۱۳۸۶) داشته است.
مقالات ارزندهٔ ایشان پیرامون شناساندن اندیشه و آثار استاد فرامرز پایور به عموم مردم خصوصاً هنرجویان موسیقی ملی و تکنوازان سنتور میراثی است بهغایت گرانبها برای نسل حاضر و آینده. وی هم اکنون مشغول تدریس مستمر ساز سنتور است و تا کنون شاگردان ممتاز بسیاری را به جماعتٔ موسیقی ملی ایران معرفی نموده است.