ای کنده سیل فتنه ز بنیادت (پروین اعتصامی)

[golnaz1373]

شعرهای خواندنی پروین اعتصامی

 

ای کنده سیل فتنه ز بنیادت

وی داده باد حادثه بر بادت

در دام روزگار چرا چونان

شد پایبند، خاطر آزادت

تنها نه خفتن است و تن آسانی

[b]مقصود ز آفرینش و ایجادت[/b]

[b]نفس تو گمره است و همی ترسم[/b]

[b]گمره شوی، چو او کند ارشادت[/b]

[b]دل خسرو تن است، چو ویران شد[/b]

[b]ویرانه‌ای چسان کند آبادت[/b]

[b]غافل بزیر گنبد فیروزه[/b]

[b]بگذشت سال عمر ز هفتادت[/b]

[b]بس روزگار رفت به پیروزی[/b]

[b]با تیرماه و بهمن و خردادت[/b]

[b]هر هفته و مهی که به پیش آمد[/b]

[b]بر پیشباز مرگ فرستادت[/b]

[b]داری سفر به پیش و همی بینم[/b]

[b]بی رهنما و راحله و زادت[/b]

[b]کرد آرزو پرستی و خود بینی[/b]

[b]بیگانه از خدای، چو شدادت[/b]

[b]تا از جهان سفله نه‌ای فارغ[/b]

[b]هرگز نخواند اهل خرد رادت[/b]

[b]این کور دل عجوزهٔ بی شفقت[/b]

[b]چون طعمه بهر گرگ اجل زادت[/b]

[b]روزیت دوست گشت و شبی دشمن[/b]

[b]گاهی نژند کرد و گهی شادت[/b]

[b]ای بس ره امید که بربستت[/b]

[b]ای بس در فریب که بگشادت[/b]

[b]هستی تو چون کبوتر کی مسکین[/b]

[b]بازی چنین قوی شده صیادت[/b]

[b]پروین، نهفته دیویت آموزد[/b]

[b]دیو زمانه، گر شود استادت[/b]